Archief voor 4 november 2021

Na vorig jaar de binnenbaan helemaal vernieuwd te hebben en het jaar daarvoor het gehele dak van de binnenhal vervangen te hebben, was het nu de beurt aan onze paddocks. De nieuwe paddocks zijn naast nieuwe palen, draad en drinkbakken ook voor de helft verhard, zodat ze altijd met droge voeten kunnen staan:-)

Paarden blij = wij blij!

Toen ik naar Brabant verhuisde was ik helemaal in de veronderstelling dat hier alles zandgrond was. Dat is het ook grotendeels, maar hier net dus niet. Gewoon klei, zoals ik altijd al gewend was. Helaas dus niet het hele jaar door de paarden op de wei, want vette klei = vette pech:-(

Maar onze paarden moesten naar buiten kunnen. Vrij bewegen en elkaar knuffelen. De wind door hun haren voelen waaien. Dat is gewoon een vereiste en hun recht!

Het eerste jaren toverde we daarom in het winterseizoen onze buitenbaan om tot paddocks, maar daar werd de buitenbaan natuurlijk niet beter van. Daarna verdeelden we 1 weiland in kleinere stukken en stonden de paarden daar, maar dat werd een baggerbende. Met het vervangen van de bodem van de binnenbaan, heb ik de paddocks afgegraven en het zand wat uit de binnenbaan kwam, samen met drainiage, in de paddocks gelegd. Dik voor elkaar dachten wij! Dit leek toch zeker 1 seizoen te werken…

Wat een ellende!

Uiteindelijk was het vorig jaar zo’n ellende en tobben met die natte winter, wat een drama! Niet alleen stonden de paarden met natte voeten, maar als we de slowfeeders gingen vullen met hooi, moest je oppassen dat je niet vast kwam te zitten! Er kwam zelfs iemand polshoogte nemen van de voedsel en waren autoriteiten omdat iemand (die het goed bedoelt, maar niet zo veel verstand ervan heeft, ga ik maar vanuit) een melding had gedaan dat de paarden er zielig bij stonden. Gelukkig had deze beste man al heel snel gezien dat we er alles aan deden om het de paarden zo comfortabel mogelijk te maken en dat het echt veel zieliger is om paarden altijd in hun stal te houden in plaats van een aantal uren in een natte paddock.

Wachten op betere tijden

Dat dit anders moest was overduidelijk, maar midden in die natte winter is er niets te beginnen aan grondwerk helaas. Dat was dus wachten op betere tijden en dat hebben we dan ook gedaan toen de paarden deze zomer weer heerlijk van het gras in de wei genoten.

Alle palen, draden en drinkbakken eruit! Toen was het de beurt aan loonbedrijf Monden. Zij hebben de boel keurig gelijk gelegd en zowel naar de slootkant als naar de parkeerplaats kant toe (waar de kolken zitten) af laten lopen en hierna hebben zij de voorste helft van iedere paddock verhard met rundveeroosters. Daarna hebben wij zelf weer mooie nieuwe palen gezet, fris nieuw draad getrokken, nieuwe drinkbakken geplaatst en de slowfeeders weer helemaal schoon en blinkend terug op de plek gezet.

Het resultaat mag er zijn! Zelfs met alle regen van de afgelopen weken, staan de paarden nog steeds met heerlijke droge voeten hier heel de dag lekker hooi te eten uit de slowfeeders! Ze kunnen zelf kiezen of ze droog staan of een heerlijk zand/ modderbad nemen achterin.

Het zijn er 12, waar ze in setjes van 2 in staan. Niet een uur of paar uurtjes, nee lekker de hele dag buiten! Zoals het hoort:-)

Paarden blij = wij blij!

Ennuh… het is ook wel heel erg fijn om zelf niet meer tot aan je enkels in de blubber te zakken!

Interesse om te weten wat we voor jou en jouw paard in pension kunnen betekenen?

De clinic die gepland stond op 13 en 14 november gaat niet door 🙁 

“Paardensport is er voor iedereen. Het is gezond, we sporten in de buitenlucht (ook al hebben we soms een dak boven ons hoofd) en over 1,5 meter hoeven we het niet eens te hebben. Naar mijn mening is iedereen helemaal vrij zijn of haar eigen keuzes te maken en zo zou het moeten zijn en blijven. 
Terwijl ik dit schrijf wordt er hard gediscussieerd over een Coronatoegangsbewijs voor alle sporters en toeschouwers boven de 18 jaar. Zowel binnen als buiten zou deze verplicht worden. Organisaties moeten van hun (wel of niet gevaccineerde) werknemers en vrijwilligers gaan vragen om hun medemens te controleren. Om hen te vragen naar hun medische gegevens, wat geheel tegen ieders recht is. Ongekend en hypocretie ten top. Ik weiger hier aan mee te werken, het druist tegen alles in waar ik voor sta. 

Of dit zakelijk gezien nu handig is of niet, ik wil verbinden niet verdelen.”

Wellicht wordt er (gedeeltelijk) een streep door gezet, maar hier kan ik met de voorbereidingen die wij moeten treffen niet op wachten. Daarom kies ik ervoor het clinicweekend nu niet plaats te laten vinden.

Daarnaast blijkt dat we de datum toch niet goed gekozen hebben, aangezien de Brabantse kampioenschappen in dit weekend vallen, die hadden we even over het hoofd gezien… Domdomdom. 
Nu zijn er dus en een aantal mensen die heel graag mee willen doen, maar niet kunnen deze dagen en daarnaast kan ik een aantal van mijn hard werkende en gedreven leerlingen een hoop rust en vertrouwen bezorgen door er voor hen te zijn op deze spannende wedstrijddagen.

Dus na wikken en wegen en goed voelen is deze beslissing gevallen.

Maar niet getreurd…..

We schuiven deze superleuke en leerzame dagen gewoon op! We tillen het even over alle feestdagen heen, want dan is iedereen toch al zo druk. Wie weet hoe we er dan weer voor staan met zijn allen:-)

De clinic wordt 15 en 16 januari 2022 gehouden!

Op 15 januari de Schriktraining!
Op 16 januari de Bomproef Wedstrijdpaard!

Inschrijven voor de clinic

We hopen natuurlijk dat tegen die tijd iedereen zich realiseert dat sporten voor iedereen altijd mogelijk moet blijven en dat iedereen die zich al heeft ingeschreven voor de clinic, ook dan gewoon mee doet. Mocht je niet kunnen op de nieuwe data, laat dit dan even weten door deze mail te beantwoorden ajb. Maar het duurt nog wel eventjes (al zijn deze dagen altijd weer zo voorbij). We hopen jullie allemaal plus nog veel meer deelnemers te zien op 15 en 16 januari!

Om je in te schrijven, vul het inschrijfformulier in of stuur een mailtje!

Hier bij Equinova leiden we al 13 jaar vele stagiairs op. Volgende week beginnen er weer 5 nieuwe enthousiaste stagiaires vanuit verschillende opleidingen. Van Dier Niveau 2 tot Paard en Sport, tot Paraveterinair tot Marketing & Evenementen & Communicatie niveau 4. Het kan hier allemaal.

Zo’n stage begint altijd met een kennismakingsgesprek en bijna altijd krijg ik het zelfde antwoord op dezelfde vraag; “Wat wil je later gaan doen wanneer je klaar bent met school, wat is jouw ultieme droom?”

“Dat weet ik nog niet”

In eerste instantie is het antwoord bijna altijd: “Dat weet ik nog niet.” Maar wanneer ik doorvraag, blijkt de droom vaak wel aanwezig, maar durven ze deze niet uit te spreken omdat ze ervan overtuigd zijn dat ze deze droom toch nooit kunnen waarmaken.

Om wel 100 redenen niet, een grote opsomming waarom dit niet haalbaar zou zijn, want om van dromen doelen te maken moeten deze voldoen aan een aantal criteria wordt al vroeg op school geleerd, namelijk: Ze moeten SMART zijn. En dan doel ik nu op de R van realistisch. Maar wat is dat realistisch?

Toen ik 13 jaar geleden -out of the blue- een paardenhouderij begon, was dit ook echt niet Realistisch. Er is dan ook zat mis gegaan in al die tijd om de lessen te leren die ik nu inmiddels denk geleerd te hebben. Het is zeker niet altijd makkelijk geweest en nog steeds niet af en toe. Maar ik heb het wel gedaan en ik had niets liever gewild.

Ook ik heb veel van dezelfde excuses (want dat zijn het) gehad, als veel van mijn stagiaires; niet met de paplepel ingegoten, nog geen eens een eigen paard, geen ouders in de paarden of ouders met geld, geen geld te verdienen in de paarden en ga zo maar door. Het zijn alleen echt slechts excuses, al deze voorwaarden denk je misschien nodig te hebben, maar dat is niet waar.

Het enige dat je echt nodig hebt, is intrinsieke motivatie 
en doorzettingsvermogen, as simpel as that.

Je moet luisteren naar dat stemmetje diep in jou, die jou vertelt waarom je deze droom hebt, wie je wilt helpen, voor wie je een voorbeeld wilt zijn en wat voor verandering je wilt maken in de wereld. Door alle afleiding dezer dag, is dat stemmetje misschien een beetje naar de achtergrond verdwenen en moet je weer opnieuw leren luisteren naar dit stemmetje. Want wanneer je deze stem helder hoort en dicht bij de boodschap blijft die jij te geven hebt, is er altijd plaats voor jou in deze (paarden) wereld en zul je hier altijd voor beloond worden.

Of dit nu gaat om onze stagiaire die straks professioneel de paardenwereld wil betreden, of iemand die op een heel ander vlak zijn of haar ding wil doen of als paardensportbeoefenaar (anders stond je niet in deze maillijst)… 

Luister naar het stemmetje diep in jou, wat wil jij? 
Wat heb jij te brengen? Te geven? 
En ga hiervoor! 

Geen excuses waarom jij jouw dromen niet waar zou kunnen maken, maar actie! Iedere dag 1 stap de goede richting uit, maakt dat er steeds meer dingen op je pad komen in de juiste richting.

En voor je het weet ben je 13 jaar verder en leef je jouw mooiste betekenisvolle leven:-)

“Ik ben gewoon heel erg voorzichtig, het is ook nog jouw paard, ik ben dan bang om iets verkeerd te doen denk ik.” 

Dat was het antwoord van Tamara op mijn vraag waarom ze het zo moeilijk vond om haar teugels op maat te maken en houden. Ze had namelijk aangegeven dat ze deze tweede les wilde werken aan de aanleuning. Tamara had de filmpjes teruggekeken van de eerste les en daarin viel toch wel op dat Jahzara erg lang en laag liep.

Vooral omdat het mijn paarden betreft

Van een heel groot gedeelte van de mensen die komt lessen op een van mijn schoolmasters, krijg ik een soortgelijk antwoord. Of het nu lange teugels betreft, of niet consequent zijn op de beenhulpen of een ander vergelijkbare uitdaging… Bijna iedereen is bang om het verkeerd te doen. En al helemaal omdat het dan mijn paarden betreft.

Natuurlijk word ik er blij van dat iedereen heel voorzichtig is met mijn paarden, dat vooropgesteld! Ten tweede vind ik het ook nog super dat men eerst bij zichzelf te raden gaat alvorens het paard de schuld te geven:-) 

Voorzichtig alleen is niet de oplossing

Alleen is voorzichtig zijn toch niet altijd de oplossing voor een gezond en happy paard op de lange termijn. Om even bij het voorbeeld van Tamara te blijven van de (te) lange teugels, is dit wat ik haar heb uitgelegd:

Een paard is van nature voor 3/5 van zijn of haar gewicht op de voorhand gebouwd. Laten we simpel stellen dat dit paard 500 kilo weegt, dan rust er dus 300 kilo op de voorbenen en 200 kilo op de achterbenen. Het zadel en de ruiter rusten ook nog eens meer op de voorbenen, dus tel die er grotendeels nog maar bovenop. Natuurlijk is een en ander afhankelijk van de bouw van het paard en hoe het paard in balans staat cq beweegt.

Dit paard Jahzara is prachtig de berg op gebouwd, haar schoft is zomaar centimeters hoger dan haar billen, haar hals staat er mooi naar boven gebouwd op, net als haar moeder eigenlijk. Van nature staat ze dus al “de goede kant” op:-) 

• 

Toch laat zij heel gemakkelijk haar hals vallen en loopt ze gerust met haar neus over de grond. Eigenlijk hoef je daar helemaal niets voor te doen en doet ze dit zelf al. Rij je dus aan een lang teugeltje in de rondte, dan loopt Saar heerlijk over het ruggetje naar de hand toe. Appeltje- eitje!

Keerzijde aan het verhaal

Alleen is er ook een keerzijde aan dit verhaal. Wanneer Jahzara haar hals zo laat zakken, wordt tegelijkertijd haar natuurlijke balans ten negatieve beïnvloed. Haar balans komt meer voorover omdat de hals werkt als een hefboom. Heb je het hoofd van een paard wel eens moeten vasthouden als het is verdoofd? Dat is echt heel zwaar! 

Kortom er komt nog meer gewicht dan die 300 kilo + zadel + ruiter op die voorhand te rusten. Nu is dat voor een keer helemaal geen probleem. Saartje is kerngezond, kent geen gebreken en kan dat prima hebben. Voor een keer. En ook voor nog heel wat keren meer. 

Maar zou je structureel zo trainen, dan kan dat wel eens gaan veranderen… Want alles wat extra wordt belast, kan overbelast raken. Zo ook de voorvoeten, voorbenen, pezen, schouders enzovoorts. En dat is natuurlijk wat we te allen tijde willen voorkomen!

Lang verhaal kort

Lang verhaal kort is het van groot belang dat je leert een paard in balans te rijden, in het geval van dit verhaal, de balans tussen voor en achter. Hoe je dat doet is veel gecompliceerder dan enkel je teugels op maat kunnen maken en houden, maar zonder dit kunstje kom je er ook niet;-)

Leuk om te vermelden is trouwens dat na dit verhaal Tamara de gehele les haar teugels op maat heeft gehouden. Het gaat dan ook niet altijd om de fysieke handeling, maar juist om het verhaal erachter:-)