Equinova

6 jaar was ik toen ik op de manege mocht beginnen met paardrijden.

16 lengtes jong toen ik weer stopte met paard rijden.

6 jaar later kocht ik mijn eerste paard Tzigane en Kafka volgde 6 maanden later.

26 jaar telde mijn leven toen ik een stal overnam in Oude Tonge met 36 stallen en Equinova tot leven kwam.

Nu -op 1 november 2023- viert Equinova al weer haar 15e verjaardag! Geen spectaculair groot feest, maar toch wel even een momentje om bij stil te staan.

Het is niet niets, 15 jaar ondernemen in de paardenwereld. Zeker in deze onrustige tijden waarbij ondernemers niets zeker zijn. Menig paardenondernemer zet de riek voorgoed in de hoek. Men stopt met de manegelessen, gaat over op pension, of andersom, of ze stoppen er gewoon helemaal mee. Grondstofprijzen reizen de pan uit, personeel is niet te vinden, om nog maar niet te spreken over stikstof, natura 2000 en dierenactivisten met hun plannen om de paardensport voorgoed de nek om te draaien…

Ik snap het wel. Wie nu niet heel goed nadenkt over en rekent voor de toekomst, heeft straks echt een serieus probleem. En dat straks kan wel eens eerder zijn dan je denkt.

Lekker negatief zo, dat 15 jarig verjaardag feestje!

Ik denk dat het goed is. Moeilijke tijden zorgen wel vaak voor verandering in positieve zin. Uiteindelijk dan. Eerst wordt het moeilijker. Iedereen wordt uitgedaagd om na te denken over wat echt belangrijk is. Alleen diegene met visie, die dicht bij zichzelf staan, die willen vernieuwen, ontwikkelen, vooruitstreven, over een dosis zelfkritiek beschikken en een doel dienen dat groter is dan zichzelf… Dat zijn degene die over blijven. En heel eerlijk… De paardensport heeft dat heel hard nodig.

Vraag jij jezelf wel eens af, of die dierenactivisten niet stiekem wel eens een beetje gelijk hebben?

Ik wel in ieder geval.

Toch zit het zo in mijn systeem om er direct met alles wat ik in me heb tegen in te gaan. Gewoon omdat ik niet beter weet. Het is zoals het altijd al was -gelukkig zelfs beter met de jaren- en ik ben van mening dat de paarden het bij ons op stal echt heel goed hebben. Ze staan altijd buiten, hebben een maatje, volle bak sociaal contact, hele dag ruwvoer, de nodige zorg uiteraard en ga zo maar door. Maar heel eerlijk, dit zijn gewoon de primaire levensbehoefte waar wij slechts in voorzien. Niets meer, niets minder.

Wat maakt dan dat het ok is wat wij van hen verlangen? Omdat wij dat nu eenmaal leuk vinden.

In de loop van die 15 jaar hebben wij zo veel onbegrepen paarden een stem gegeven. Maar ook ik merk steeds meer dat ik domweg overbreng wat mij is geleerd. Natural horsemanship leek mij ooit dé meest diervriendelijke manier. De definitie van loswerken: controle krijgen over richting en tempo van het loslopende paard dmv lichaamstaal om zo de dominantie-verhoudingen te bepalen. Is dat het dan?

Logisch enerzijds natuurlijk dat ik overbreng wat mij is geleerd. Maar anderzijds merk ik dat ik steeds minder vanuit mijn hoofd werk, maar meer vanuit een innerlijk weten, het moet goed voelen. Het paard moet gezien en gehoord worden en erkend tot in de kern. Een echte samenwerking en dat betekent input en output van 2 kanten. We dragen een hele grote verantwoordelijkheid…

Terug naar het verjaardag feest!

Want bij een verjaardag feestje horen cadeaus🥳 En laten er nu nog veel meer feestjes aankomen de komende tijd… Vandaar een nieuw cadeau. Next Level; 1 dag helemaal voor jezelf!

Nu -deze maand- met 100€ korting, omdat ik wil dat jij 100% voor jezelf, jouw paard èn het “nieuwe paardrijden” gaat!

Alle belangrijke levenslessen kun je leren uit de interactie met paarden. Niet voor niets worden paarden steeds meer gebruikt voor verschillende therapieën. Paarden spiegelen. Zij zijn de spiegels van de ziel. Paarden leggen jouw zwakheden bloot en zijn zeer zeker niet voor de gek te houden.

Maar je hoeft helemaal niet in therapie voor groei, ook niet met paarden. Voor diegene die al met paarden bezig is (en ik heb een heel sterk vermoeden dat jij hier toe behoort), die weet al dat alleen al bij de paarden zijn je de rust kan geven die je nergens anders vinden kunt. Alleen de geur al geeft je een gevoel van thuis komen en op de rug van het paard voel je je vrij!

Alleen er is ook een andere kant van de medaille. Angst voor het paard zelf, of om te vallen (je nek te breken, niet meer te kunnen werken en voor je gezien en paard te kunnen zorgen en en en), of angst om jouw paard te kort te doen. Bang om te falen, prestaties die uitblijven, of zelfs frustratie is je ook niet vreemd. Deze gevoelens zijn niet fijn, je wordt er moe(deloos), kwaad, onverschillig of verdrietig van. Ons eerste gevoel is van die gevoelens af te willen, ervoor weg te “lopen”, maar dit is niet de les die hier te leren valt.

Gevoelens zijn er om te voelen, vandaar dat ze gevoelens heten. Ze moeten dus gevoeld worden. Ben je verdrietig, gooi het eruit. Ben je boos, sla erop los (niet op jouw paard of stalgenoten natuurlijk), kortom:

Sta stil bij wat je voelt, laat het er zijn, het is oké.

Doe je dit niet en onderdruk je deze gevoelens, dan is het uiteindelijk net als een bal die je onder water probeert te houden, uiteindelijk is dat niet meer vol te houden en dan schiet de bal (emotie) alsnog met enorme kracht boven het wateroppervlak uit. Daar bovenop komt nog eens dat iedere gebeurtenis op het zelfde vlak hier nog eens bovenop komt waardoor de emotie alleen maar groter wordt. Vaak ben je jezelf hiervan niet bewust en weet je niet hoe iets dat je dwars zit, zo groot heeft kunnen worden en waar het oorspronkelijk ooit mee is begonnen. Waar het nu om gaat is dat je emotie niet meer weg stopt, maar er laat zijn.

Maar…. het helpt je ook niet als je vervolgens in een emotie blijft hangen. Een emotie zelf duurt maar een aantal seconden, dus laat het hier dan ook bij.

Groei als “paardenvrouw”

Ieder paard heeft je iets te leren, ik geloof er dan ook heilig in dat een specifiek paard niet voor niets op jouw pad komt. Het paard kruist jouw pad om jou iets te leren over jezelf en ik geloof graag dat dit andersom net zo het geval is. Net zo goed geldt ditzelfde ook voor mensen overigens, alleen bij dieren is het in de puurste vorm. Paarden hebben geen dubbele agenda, dus de les is makkelijker te lezen vaak. Wellicht zou je beter jouw grenzen aan kunnen geven of doortastender zijn. Misschien moet je beter jouw geduld bewaren of duidelijker zijn. Wie weet zit de groei bij jou in focus of open blijven.

Focus op jouw eigen groei en je groeit op alle vlakken!

Het mooiste aan dit verhaal is dat deze geleerde lessen met de paarden doorwerken in ieder aspect van jouw leven. Groei je als “paardenvrouw”, dan groei je ook enorm op persoonlijk vlak. En op persoonlijk vlak groeien is de grootste groeimogelijkheid die er is. Want groei jij als mens, dan groei je als partner, als ouder, als vriendin, als werknemer of ondernemer.

Wist je dat een kreeft groeit, maar beperkt wordt door zijn schaal die niet mee groeit? De kreeft ondervindt hier grote stress en discomfort van en kruipt uiteindelijk onder een steen. Hier kruipt hij uit zijn schaal en creëert een grotere. De groei van de kreeft laat zich niet beperken door discomfort. Stress is niet erg, het geeft je de mogelijkheid tot groei.

Bij Equinova focussen wij ons op jouw groei als persoon

In eerste instantie om jou tot een nog betere “paardenvrouw” te maken. Dit zodat je volledig kunt genieten van jouw passie! Want wanneer jij jouw dromen waar kunt maken als blije, gezonde, bewuste, gelukkige, creatieve en uitgebalanceerde “paardenvrouw”, dan heeft niet alleen jouw paard een geweldig leven. Maar met als bonus dat je de mensen om jou heen ook weer gelukkiger zult maken. Je kunt jouw werk beter uitvoeren, je bent creatiever, hebt meer te geven, je bent een betere ouder, partner en vriendin. Zij beïnvloeden op hun beurt ook weer hun kring met mensen en dieren. Een waar “ripple-effect”. En zo maken wij met elkaar deze wereld weer nog een stukje mooier.

En dat is onze missie bij Equinova: De mensen in hun kracht zetten, hun licht groots te laten schijnen en hun grootste potentieel te benutten, zodat ook zij dit weer voor een ander kunnen doen.

As we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same.

Marianne Williamson

“Because you’re worth it” Wie kent deze zin niet? En dat doen we ook wel… Wanneer het om een crèmetje gaat:-)

En daarnaast zijn er nog zo veel andere leuke, mooie en lekkere dingen die je jezelf gunt. Met als kers op de taart een paard! Daarnaast gun je jouw gezinsleden ook al het leuks, moois en lekkers dus hoe vind je hierin een balans?

Wat mij opvalt is dat de meeste vrouwen zich al schuldig voelen over het hebben van een eigen paard. Misschien niet eens zo bewust, maar op een onbewust niveau zeker wel. Een paard kost uiteraard ook een boel geld en kostbare tijd. Geld en tijd die ook anders besteed zouden kunnen worden binnen het gezin. En waarom verdien jij een groter aandeel in dit geheel dan een ander? En binnen dit gezin zijn soms nog meer gezinsleden paarden-minded en dan wordt het helemaal ingewikkeld. Je wil ook dan niemand voortrekken, dus de ander -zonder dure sport- verdient net zo veel, = extra moeilijk!

Een kant en klare oplossing voor dit probleem heb ik zeer zeker niet helaas, anders had ik je deze direct gegeven. Het enige dat ik je kan zeggen is:

Gun het jezelf! Because you’re worth it!

Een gelukkige vrouw/ moeder is heel erg veel waard binnen een gezin, dus indirect maak je iedereen blij. En je doet het toch, want zonder paard geen leven voor jou. Dus als je het dan toch doet, geniet er dan op zijn minst met volle teugen van, zonder je schuldig te voelen! Be unapologetic about it:-)

De reden waarom ik hier zo over moest denken al heel de week, is dat ik mensen zie die wel dat paard hebben, maar zich verder weinig gunnen. Eindelijk dat lang verwachte paard, maar op een stal waarbij er veel zelf gedaan moet worden om kosten te besparen. Niet door de malle molen bij ellende, om kosten te besparen. Een zadel dat niet je-van-het is, om kosten te besparen. Geen goed of extra voer en supplementen om kosten te besparen. Weinig vrije beweging om geld of tijd te besparen. Niet lessen of maar bij de vereniging om kosten te besparen.

I get it, je kunt het maar 1 keer uitgeven.

Maar toch…

Wat is het gevolg van heel erg veel zelf doen? (De fout die ook ik eeuwig blijf maken, trust me) Dat het hele paard nog zo verschrikkelijk veel meer tijd kost! Tijd die je anders met je gezin door had kunnen brengen. Als je gewerkt had, had die tijd je veel meer geld opgeleverd dan het had gekost om iemand anders het paard buiten te laten zetten of de stal te laten mesten. Tijd die je niet besteedt aan het trainen van jouw paard of er van genieten.

Het gevolg van niet tijdig door de malle molen bij ellende? Nog langere ellende en verdriet, om het uiteindelijk alsnog te doen om dan tot de conclusie te komen, dat je dit veel eerder had moeten doen.

En het gevolg van geen geweldig zadel? Gegarandeerd succes op het vorige punt. Of gevaarlijke situaties met alle gevolgen van dien. Het niet kunnen rijden en genieten vanwege een gevoelige rug van jouw grote geluk. Iedere keer de fysio, osteo of masseur erbij om de boel weer los te krijgen. Ga eens uitrekenen wat dat wel niet kost?!

Het gevolg van niet de extra’s zoals voldoende en goede kwaliteit ruwvoer en eventueel aanvullend voer / supplementen omdat het allemaal al duur genoeg is, betekent geen optimale spijsvertering. Geen optimale spijsvertering betekent ellende, gegarandeerd. Geen of te weinig spieropbouw, maagzweren, te weinig energie, tot zelfs kreupelheid = weer terug bij 2 punten hierboven.

En het gevolg van te weinig uren vrije beweging? Brengt je uiteindelijk ook weer terug bij 3 punten hierboven natuurlijk. Een paard dat niet blij is, is stijver en blessure gevoeliger.

Tot slot voor nu het gevolg van niet, nauwelijks of niet bij de juiste instructeur lessen… Je komt nergens. Of je staat stil. Je word onzeker. Of jouw paard gaat niet vooruit, of het gaat zelfs slechter. Je gaat aan alles twijfelen. Loopt hij of zij nou wel goed? Heeft jouw paard ergens last van? Of word je nu in de maling genomen? Wat is de volgende stap? Waar moet ik naartoe?

Je hebt gewoon echt iemand nodig om mee te sparren. Om je de juiste weg te wijzen. Je op het rechte pad te zetten en te houden. Om jou bij de les te houden. Ervoor te zorgen dat je niet in oude patronen vervalt. Om te zorgen dat je niet 4 punten omhoog in dit lijstje terecht komt. En om ervoor te zorgen dat je vooruitgang boekt en plezier hebt en blijft houden! Je kunt niet zonder! Het is niet iets waar je op mag besparen, want het zal ten koste gaan van jouw passie, levensgeluk en daarmee indirect dat van jouw gezin.

Onze visie is een betere wereld creëren door ‘probleempaarden’ een stem te geven. Door de mens mee op reis te nemen door de belevingswereld van een paard en hen op deze manier bewust te maken van hoe het paard denkt, de dingen ervaart en handelt, kunnen de grootste problemen voorkomen en overkomen worden waardoor zowel het paard als de mens een fijner en plezieriger leven beleeft.

Onze missie is om de levens van ten minste 100.000 paarden aan te raken, door hun eigenaren te inspireren, volgens onze principes paarden te laten houden en te trainen en zo voor verandering te zorgen. Dit heeft naast de uitwerking op de levenskwaliteit van de paarden ook zijn weerslag op de mensen zelf, hun eigen levensgeluk en dat van de mensen en paarden om hen heen en zorgt zo voor de verspreiding als dat van een olievlek.

Alles is mogelijk voor probleempaarden

Ik geloof dat alles mogelijk is, zo ook het overkomen van de grootste problemen. Een paard kan niet praten, toch heeft het je genoeg te vertellen, als je maar echt durft te kijken en te luisteren. Het paard heeft van nature een meewerkend karakter. Wanneer dit niet (meer) het geval is, is hier altijd een oorzaak voor te vinden. Het vinden van de oorzaak om tot een oplossing te komen is altijd de verantwoordelijkheid van de ruiter, altijd.

Wanneer je echt, en oprecht, investeert in de omstandigheden van het paard en de relatie naar het paard zal er verandering optreden in positieve zin. Het is alleen wel heel belangrijk dat je weet waarin je moet investeren, waar je naar moet kijken, wat je moet doen en wanneer je het moet doen.

In de loop der jaren hebben wij reeds heel veel “probleempaarden” weer op de rit gekregen. Soms een klein probleem, soms een probleem dat onoverkomelijk leek. Soms in een paar minuten opgelost, soms heeft het maanden geduurd. Tot op heden hebben wij een slagingspercentage van 99% iets waar we heel trots op zijn en wat maakt dat we inmiddels zo verschrikkelijk veel kennis hebben op dit gebied.

Commitment

Maar, het vraagt ook veel van de ruiter of eigenaar, want het kan keihard werken zijn, heel confronterend en vraagt altijd om commitment. Dus kan de persoon het aan, want wij trainen altijd beiden, zodat aan het einde van een periode beide als een team weer vol goede moed en een rugzak vol gereedschap, huiswaarts keren.

Wat wij jou kunnen bieden is het volgende: je helpen bij het achterhalen van de oorzaak van het gedrag, je alle informatie geven hoe probleemgedrag te voorkomen en te genezen, je laten ervaren hoe het is om jouw paard weer in ‘de mee’ te hebben, hoe het is om weer te genieten van het paard, je leren om zelfstandig  aan de slag te gaan, je alle tools geven om gedrag te doorbreken en te trainen, je helpen je management -alles ‘eromheen’- op orde te krijgen, je gebruik laten maken van een team van mensen om ons heen, de kennis die wij hebben aan je over te dragen zodat we ook voor jou het onmogelijke mogelijk kunnen maken.

Nicky Star

Nou ja, stil staan is het natuurlijk nooit in de paarden! Maar er zijn wel echt tijden dat het echt enorm druk is in eens. Waar dit aan ligt kunnen wij onze vinger niet helemaal opleggen. Het is bijvoorbeeld al niet altijd in dezelfde periode. Ook verschilt het of het om pension, les, lease of training gaat.

Stagiaires die zeggen dat er niets te doen is, horen niet in de paarden thuis. Er is natuurlijk altijd iets te doen. Vandaag liepen we met elkaar een rondje over het bedrijf waarbij ik hen vroeg om zich in te beelden in een klant die hier voor de allereerste keer zou komen. Is het duidelijk waar je moet zijn? Hoe ziet alles er uit? Voel je jezelf welkom? Lang verhaal kort, er is nog heel erg veel te doen en je hoeft je echt nooit te vervelen, eerder hollen dan stilstaan;-)

Op dit moment is het in ieder geval ook weer hollen geblazen met nieuwe klanten! Helemaal platgebeld en gemaild worden we, met de meest uiteenlopende verhalen, dus in dit geval van alles wat. Het begon met 2 nieuwe pensionklanten, toen paarden uit een brand opgevangen. Snel de stallen bij huis leeg gemaakt voor deze noodopvang. Daarnaast heel veel les– en lease aanvragen met bijbehorende intakes. Nu staan er weer een aantal nieuwe pensionklanten in de wacht en eind deze maand volgt er weer een trainingspaard.

Interessante casus

Dit trainingspaard is wel een bijzonder geval. Hij kan superbraaf zijn rondje lopen, maar er in eens bokkend vandoor schieten. Dan gaan bij mij altijd eerst de alarmbellen af of het paard wel helemaal gezond is. De faculteit in Utrecht heeft verklaard dat dit zo is, dus daar gaan we voor nu even vanuit. Ook zijn zadel is op zijn rug aangemeten, dus in theorie kan hier het euvel niet vandaan komen.

Wat ook bijzonder is, is dat hij niet te longeren is. Hij wil niet lopen en vertoont agressief gedrag. Heel vervelend natuurlijk voor de eigenaresse en haar bijrijdster. Ik vind het echter wel interessant… Op basis van slechts het verhaal is het voor mij altijd moeilijk een oordeel vellen, daarvoor moet ik het paard echt in levende lijve meemaken. Ik ben dan ook erg benieuwd en zal er zeker meer over gaan schrijven!

Superleuk natuurlijk deze drukte! Ik klaag dan ook zeker niet:-)

We zitten alleen aan onze maximale bezetting. Hoe graag we iedereen ook een fijne plek willen bieden, meer ruimte hebben we gewoonweg niet. We hebben al eens stallen bijgebouwd, maar de 25 die we er nu hebben (met voor nood nog 3 aan huis), is echt het maximum. Stallen zou nog best kunnen, maar we willen ook dat deze paarden lekker buiten in de paddock kunnen in de winter en lekker grasjes kunnen eten in de zomer. Daarnaast houden we ook altijd graag een stal vrij voor een interessant trainingspaard.

Soms is het gewoon even hollen

Go with the flow, is ons motto, het valt meestal toch niet te voorspellen bij ons. Soms is het gewoon hollen en soms kunnen we weer wat rustiger aan doen.