Equinova

Om tot harmonie te komen zullen alle puzzelstukjes op zijn plek moeten vallen en dat is toch zeker een puzzel van zo maar 10.000 stukjes…

Het skala betreft slechts 6 punten, namelijk; takt, ontspanning, aanleuning/ nageeflijkheid, impuls/ schwung, rechtgericht en verzameling. Volgens deze ladder ontwikkelen we onze paarden naar een steeds hoger niveau. Wanneer deze punten allemaal op orde zijn zouden we dus die 10 voor harmonie moeten kunnen behalen, toch? Het zijn slechts 6 puntjes… Piece of cake!

Of toch echt een utopie?

Die “6 puntjes”, bestaan inderdaad misschien wel uit 10.000 verschillende puzzelstukjes, per punt! Nu klinkt dat misschien wat overdreven en dat is het wellicht ook, maar ga maar eens kritisch kijken wat allemaal moet kloppen. Tot nu toe hebben we het over het rijtechnische aspect van het verhaal waarin dit hekel punt uiteindelijk tot een cijfer bekomt. Maar om tot het rijtechnische aspect te kunnen komen, zullen we al eens helemaal bij de basis moeten beginnen met puzzelen.

Pietje Precies

Takt kan alleen ontstaan wanneer het paard tiptop fit in orde is en dit begint al bij de voeten. Een goede hoefsmid is dan ook onmisbaar! Zo blij ben ik dan ook met onze huissmid Patrick Hoogerwaard, of ook wel Pietje Precies. Een heel kunstwerk maakt hij er van!

Van de week nog stond een van onze paarden stokkreupel, gewoon echt niet meer op zijn linker voorvoet willen staan. Dezelfde dag nog komt Patrick kijken, de volgende dag liep hij weer. Bij een van de andere paarden luistert het beslag aan de voorvoeten zo nauw, een opzet naar de zijkant maakt het verschil tussen wel of niet taktmatig de bocht door.

Vakman

Ontspanning kan alleen ontstaan wanneer het paard zich vrij kan bewegen onder het zadel. Je kunt dan ook niet zonder een goede zadelmaker! Kerry Sharp vervult deze functie bij mij, wat een vakman is hij. Al jaren zorgt hij dat mijn paarden op hun best kunnen presteren door ervoor te zorgen dat zij optimaal kunnen bewegen.

Vandaag liet hij nog zien hoe een paard hier op stal veel ruimer ging bewegen en stabieler werd in de aanleuning onder een WOWzadel tijdens een gratis demo. Wat een verschil wat met rijden nooit is op te lossen.

Op Dave kun je bouwen

Aanleuning is alleen fijn te krijgen wanneer het gebit helemaal in orde is. De paardentandarts is dan ook de oplossing op dit gebied. Dave van de Burg vervult bij mij al jaren deze rol. Als er iets aan de hand is, kan ik altijd op hem rekenen!

Zo stond mijn merrie van de week in eens moeilijk te eten en proppen te maken en ook was ze niet helemaal lekker over 2 teugels. Ook was er een nieuw jong paard gekomen wat wel zo langzaam at, dat dit niet kon kloppen. Binnen een paar dagen was Dave er om het paard te verlossen van maar liefst 4 melktanden en 2 kiezen! Wat een verademing voor dit jonge paard en ook mijn merrie is gelijk goed onder handen genomen en nu weer helemaal uitgebalanceerd.

Keuze

Ook de dierenarts kan in dit rijtje natuurlijk niet ontbreken. Afhankelijk van het probleem kies ik wie mijn paard het beste kan helpen. Eric Laarakker van de holistische praktijk voor dieren Den Hoek is mijn steun en toeverlaat in alle vage klachten en het bewegingsapparaat. Dierenhospitaal Visdonk voor alle spoedeisende klachten en beeldvorming.

Zo redde Eric ooit mijn toen 11 jarige -op alles afgekeurde met chronische hoefkatrolontsteking- Kafka, nog 1 maand en wij blazen 31 kaarsjes voor hem uit inmiddels:-) Visdonk stond hier binnen 5 minuten toen we een paard hadden met een slagaderlijke bloeding en verhielp deze. Ook redden zij mijn RRpup van 9 weken die was overreden door een auto.

Harmonie puzzel

Kortom, alleen de rijtechniek betreft slechts een stukje van de puzzel. De hoekjes en randjes van de puzzel vormen de basis van het geheel en deze zijn te vinden door eerst heel erg goed te zoeken. Door de jaren heen verzamel je een team van mensen om je heen waar je op kunt vertrouwen en bouwen en die samen met jou de basis leggen voor jouw harmonie puzzel van 10.000 stukjes.

Deze mensen, jouw eigen Dreamteam, zijn goud waard! Ik heb er jaren over gedaan om hen te vinden, doe er je voordeel mee zou ik zeggen;-)

Liefde is wat voorop zou moeten staan, liefde voor het wezen paard. Niet voor wat wij willen of denken dat goed is, maar vanuit het paard bekeken.

Wanneer we deze liefde voorop stellen, is alles altijd goed. Onze geliefde paardensport staat zeker de laatste tijd niet altijd in een goed blaadje. Dat terwijl er zo veel liefde is voor onze dieren. Het is dan ook zeker geen onwil, de uitzonderingen natuurlijk daargelaten, maar die spreekwoordelijke rotte appel is echt maar een enkeling. Niemand staat ’s morgens op en denkt: “Vandaag ga ik mijn paard eens even pesten”, daar geloof ik niets van en heb ik nog nooit meegemaakt in ieder geval.

Toch zie ik soms ook dingen gebeuren, niet heel erg, maar die toch anders hadden gekund. Sterker nog, ik durf best toe te geven dat ik dat soms ook denk bij mijn eigen handelen. En dat terwijl wij het welzijn van onze paarden toch echt heel erg hoog op onze ladder hebben staan. En dan heb ik het niet alleen over de vele uren buiten, het sociale contact en het vele ruwvoer etc. Nee dan heb ik het over de interactie tussen ruiter en paard.

Gelijkgestemd in liefde voor het paard

Bij ons worden de mensen die in pension willen komen staan, hierop al geselecteerd. Nu is dat natuurlijk niet altijd even goed in te schatten, maar wanneer je heel duidelijk uitlegt hoe wij de omgangsvormen hier zien, filtert zich dat al heel snel uit. Dit maakt dat we aan de ene kant een heel uiteenlopende groep hebben qua ambities, maar aan de andere kant een heel gelijkgestemde groep hebben voor wat betreft de omgang met de paarden.

Er zijn tijden geweest (gelukkig jaren terug), dat ik soms met samengeknepen billen over mijn eigen terrein liep omdat ik dingen zag waar ik het niet mee eens was. Destijds heb ik dan ook al de keuze gemaakt dat ik nooit meer mijn mond zou houden. Klant, of geen klant, scheve gezichten, een ….jury gevonden worden worden, mij allemaal prima. Maar als ik iets zie dat me niet zint, dan zeg ik er iets van, op een normale manier natuurlijk, dat altijd.

Geen onwil, maar onkunde

Ik denk namelijk nogmaals dat het nooit onwil betreft, maar vaak onkunde. Niet beter weten, niet kunnen, zowel fysiek als mentaal en daar is dus een rol weggelegd voor diegenen die net even iets verder zijn in deze reis. Vandaar dat ik graag schrijf, in de hoop iemand te kunnen inspireren nog bewuster om te gaan met onze prachtige dieren.

Zo begon ik ook eind 2008 Equinova, mijn eigen trainingsstal waar ik het allemaal anders ging doen dan mij vroeger was geleerd. Ook ik heb leergeld betaald, niet alles is gegaan zoals ik het me had voorgesteld, maar ik ben trots op wat ik heb bereikt. Ik ben heel blij met de lieve mensen die zich bij Equinova hebben verzameld. Ook ben ik heel dankbaar voor de fijne plek die we voor de paarden hebben gecreëerd.

De liefde voor de paarden staat voorop. Wat heeft welk paard nodig om gelukkig te kunnen zijn en om met plezier het werk te kunnen uitvoeren? Dat blijft de key-question.

Zo ook voor de lieve B-pony Oreo. Ze is bij ons in training gekomen omdat ze verkocht moest worden, maar eerst nog veel moest leren. Wij mochten met haar aan de slag en wat deed ze het goed! Op de vraag wat Oreo nodig heeft om nu nog gelukkiger te zijn dan is dat een vast plekje, waar ze lekker veel buiten mag zijn, maar vooral liefde mag ontvangen van haar vaste nieuwe ruitertje.

Wil jij Oreo haar Valentijn zijn?

Nee. Dat is steevast mijn antwoord op de vraag die ik altijd gesteld krijg tijdens een intake. Nee, ik heb er geen last van wanneer ik een ander op mijn paarden laat rijden.

Maar waarom zou ik mijn paard dat op hoog niveau loopt uitlenen aan iemand die nog niet zo goed kan rijden? Het antwoord op die vraag is eigenlijk heel simpel, omdat ik die ervaring altijd erg gemist heb in mijn ontwikkeling. Hoe voelt een goed gesprongen wissel, of een paard dat gemakkelijk op 2 teugels en naar de hand toe gereden is, of hoe voelt passage? Allemaal vraagstukken waar ik het antwoord niet op wist en dat is best lastig wanneer je een paard iets moet leren waarvan je zelf niet eens weet hoe het voelt.

In mijn vorige stuk schreef ik al over Hannah; groen op groen = niet ideaal. In dat geval ging het meer over het allereerste beginnetje waarbij je beide alles nog moet leren. Maar ook wanneer je hierin al weer wat verder bent, blijft hetzelfde principe natuurlijk van kracht.

Verbluffend resultaat na uitlenen paard

Ik heb om die reden nooit moeilijk gedaan bij het uitlenen van mijn paarden als het om mijn leerlingen ging. Wanneer de situatie hierom vroeg liet ik hen op mijn paarden eens ervaren. Het resultaat dat ik hiermee boekte was altijd verbluffend. Het grote voordeel was dat de paarden van mijn leerlingen hier ook nog eens erg bij gebaad waren omdat het een hoop geklungel scheelde! Want wanneer je eenmaal weet wat je moet voelen, kun je -ook bij een ‘groen’ paard- veel sneller tot dit gevoel komen.

Ik weet nog zo goed dat ik gewoon niet kon voelen of de wissel met Wendel in 1x gesprongen was of in 2en, dat ik er helemaal horendol van werd. Dit ging dan ook gepaard met een heleboel frustratie, beiderzijds. Tot het moment kwam, dat ik het kon voelen en toen verdween het probleem als sneeuw voor de zon en ook nog eens bij ieder paard, ik wist het, ik kon het.

Van die manier heb ik ook heel erg veel geleerd, laat ik dat voorop stellen. Maar ik denk dat het zeker voor mijn paard een stuk fijner en minder frustrerend had geweest wanneer ik had geweten wat ik aan het doen was…

Daarom blijf ik dus mijn paarden uitlenen.

Tenminste, wel onder strikte voorwaarden hoor. Als ik voor iedere vraag of mijn paarden verplaatst mogen worden naar een andere hele fijne locatie, 10€ kreeg, dan was de veestapel inmiddels nog verder uitgebreid met nog een geweldige Schoolmaster. Maar dat doen we dus niet. De paarden blijven altijd bij mij op stal, geen uitzonderingen.

Wanneer ik een paard zal uitlenen, is dit in eerste instantie altijd tijdens een les. We zadelen dan samen op, zodat ik ook zeker weet dat het door Kerry Sharp, speciaal voor dat paard aangemeten WOWzadel, helemaal goed ligt. Tijdens het rijden sta er dan ook met mijn neus bovenop en ik zorg er dan ook voor dat de paarden happy en gezond blijven.

De paarden blijven te allen tijde leidend, waar de ruiter klaar voor is, kunnen de paarden laten ervaren.

Al onze trajecten starten dus met zo’n intake, of dit nu een losse les om iets specifieks te ervaren is, een les- of een lease-traject betreft. We zadelen dan dus gezamenlijk, bespreken de voorgeschiedenis en wensen en rijden een les. Tijdens dit intake krijg ik dus altijd dezelfde vraag eigenlijk: “Heb je hier nu geen last van?”

Een paard weet binnen een fractie van een seconde met wie het te maken heeft. Wanneer het vandaag niet zo scherp hoeft te zijn, weet het morgen wanneer ik opstap echt wel dat het dan wel moet gebeuren. Ik hoor wel eens mensen zeggen: “Die mag echt niet op mijn paard, dan is ie verziekt”, of “Als Pietje een dag heeft gereden, kan ik er niets meer mee” Ik vind dat altijd zo’n bullshit, ik heb daar nooit last van.

Wanneer ik hier toch last van zou krijgen ooit, vind ik dat ik alleen mijzelf dit kan verwijten. Ik was namelijk de instructeur die er naast stond en die het tot een goed resultaat had moeten brengen.

Door wisseling van de wacht zijn er weer mogelijkheden in het volgen van lessen op onze Schoolmasters en zelfs lease, voor meer informatie kun je altijd contact opnemen.

Maar dat wil niet zeggen dat groen op groen niet goed komt, want daar zorg ik wel voor:-)

Een paar weken geleden kwam bij mij Hannah met haar moeder. Ze had een paard gekocht, een jonge Spaanse dame, die alles nog moet leren. Zo groen als gras. Het ding is dat Hannah dit zelf ook nog is, wanneer het gaat om het hebben van een jong paard en dat noemen we groen, best gek eigenlijk?

Idealiter is er dan ook een ervaren ruiter die het jonge paard alles leert, of een onervaren ruiter die met een ervaren paard aan de slag gaat. Maar niet alle situaties zijn ideaal en daar is niets mis mee en leer je ook heel veel van.

Een les te leren

Heel veel over jezelf vooral en dat is niet altijd makkelijk en kan behoorlijk confronterend zijn! Ik geloof dat een paard niet voor niets op jouw pad komt en dat dit te maken heeft met een les die je moet leren. Soms is de makkelijkste weg, de weg van uit de weg gaan. Maar ik denk dat die zelfde les dan -weleens waar in een andere vorm- telkens terug blijft komen tot je deze les alsnog geleerd hebt.

Dus dan kun je net zo goed gelijk de eerste keer door de zure appel heen bijten en de les leren die je te leren hebt. Dit zal je niet alleen een betere paardenvrouw maken in dit geval, maar ook een beter mens in alles buiten de paarden. En daarvoor zijn we hier, om te groeien.

Iets wat Hannah heel serieus neemt, groeien en leren. Ze staat zo open voor alles, net een spons, ze zuigt alle informatie in zich op en dat is heerlijk om mee te werken als instructeur. Maar Hannah is ook heel erg onzeker als het gaat om haar Denariah. Gaat ze niet door het draad heen, is ze wel lief naar andere paarden, loopt ze niet over mij heen, bezeert ze zich niet, gedraagt ze zich wel, waarom doet ze dit?

Groen vraagt om een leider

En die onzekerheid is natuurlijk logisch, alleen helpt het haar paard in deze niet. Denariah heeft heel duidelijk leiding nodig. Er werd gezegd dat het een dominante dame betreft, ik denk daar anders over. Maar het is wel een paard met een nog korte concentratieboog die duidelijk leiding vraagt en wanneer je dit niet geeft, regelt ze het zelf wel.

Van de week gingen we voor het eerst loswerken, een trainingsvorm waarbij je los met het paard werkt en hierbij met jouw eigen lichaamstaal controle krijgt over de richting en tempo van het loslopende paard, om zo de verhoudingen tussen ruiter en paard zeker te stellen. In eerste instantie ging Denariah vreselijk uit haar dak toen ze nog alleen in de loswerkbak stond. Hannah vond het zo spannend dat er iets mis zou gaan, dat ze het liefst weg wilde rennen. Toen moest ik even heel streng tegen haar zijn dat ze moest blijven kijken wat er ging gebeuren wanneer ik met haar aan het werk zou gaan.

De eerste paar rondjes gingen gepaard met rennen, bokken en springen. Het duurde niet veel langer dan dat voor Denariah ging ontspannen en uiteindelijk keurig ging luisteren naar mijn aanwijzingen. Hannah zei dat ze het zo knap voor van haar paard dat ze dat allemaal gelijk deed, maar dat is het leuke, het is “paardentaal”, ze hoeven niets te leren, dat weten ze allemaal al. Het is de mens die dat zichzelf eigen moet maken en ik vind dat je dat verplicht bent aan het paard.

De grootste les

Voor Hannah was de grootste les van dit verhaal dat zij de behoeften van haar paard boven haar eigen angsten moet gaan leren plaatsen. Alles in haar schreeuwde: “Ik moet hier weg! Ik vind het zo eng!” Maar haar paard had haar nodig, een leider, iemand die haar vertelt hoe ze met spannende situaties kan omgaan.

Hannah is heel bedreven om er een succes van te maken en is daarom een heel intensief traject aangegaan, wat speciaal op haar wensen is gemaakt, met wekelijks 4 lessen in de eerste maand, 3 lessen in de tweede maand en 2 lessen in de derde maand, maar meer is natuurlijk altijd mogelijk. Met elkaar gaan we ervoor zorgen dat dit een succesverhaal gaat worden, ik heb hier alle vertrouwen in?

Paardrijden is een redelijk individualistische sport, maar dat “ouderwetste pony-club” gevoel, maar dan in een ander jasje van ontwikkeling gestoken, is wel echt ons ding.

Daarom waren de afgelopen tijden ook voor ons lastig. Je wil van alles samen ondernemen, verbinden, maar het werd ons wel moeilijk gemaakt. Alle grotere evenementen, clinics en uitjes hebben we af moeten melden om deze reden en dat was jammer, maar voor ons ook niet meer dan dat gelukkig.

Verbinden hebben we al die tijd gedaan, wel eens waar op wat kleinere schaal, off-the-radar en vooral met ons eigen fijne Dreamteam. In een tijd waarin wordt ingezet op verdeling en polarisatie, verbinden wij juist. Een mens is een sociaal wezen, net als onze paarden, we leven van sociaal contact en verbondenheid, we kunnen er niet zonder. Het is niet voor niets dat er allerlei gelukshormonen vrij komen in je lichaam bij (fysieke) aanraking.

Gelukkig hebben wij paardenmensen altijd nog de paarden om te knuffelen, maar ook wij knuffelen elkaar gewoon. Niet dat wij hier de hele dag knuffelend rondlopen, zo is het ook weer niet, maar als iemand een knuffel nodig heeft, dan wordt deze uitgedeeld, net zoals het altijd al was en altijd zal blijven.

Dreamteam verbinden

Voor komend jaar hebben we weer een heel mooi programma gemaakt voor ons Dreamteam. Daartoe behoor je wanneer je bij Equinova traint, ofwel least, lest met eigen paard of een Equinova’s Schoolmaster-paard. Voor ieder wat wils, van een clinic Working Equitation, Biomechanica, Paarden EHBO, Houding & zit, een teamwedstrijd tot een gezellige BBQ en meer, voor ieder wat wils.

Het doel is altijd om een educatief programma op te zetten waarbij iedereen kan leren en ontwikkelen, maar vooral ook plezier zal hebben met het paard. Of dit nu met werken vanaf de grond is of met rijden op hoog niveau, of je nu net jouw eerste paard hebt en alles nog moet leren of al een doorgewinterde paardeneigenaar bent, er is voor iedereen iets naar keuze.

Op een gewone doordeweekse dag komt bij ons een ieder meestal voor zich. Wij hebben geen bemande kantine waar iedereen gezellig met elkaar broodjes kroket eet en wijn drinkt. Iedereen komt uit liefde voor het paard, naar het paard, met tijdens het verzorgen een praatje met elkaar. Tenzij we elkaar nodig hebben, hulp kunnen gebruiken, steun of advies nodig hebben, dan staan we allemaal voor elkaar klaar.

Maar juist op die speciale dagen, dan komt dat teamgevoel extra naar boven! Met z’n allen op wedstrijd, degene met trailer die een keer extra rijden om een ander ook die ervaring te gunnen, voorlezen, filmen, groomen, iedereen is dan van de partij! Tijdens onze clinics is bijna iedereen aanwezig, of om zelf mee te doen, foto’s te maken of om te supporten. En tijdens de BBQ en borrels zien we in eens dat onze Dreamteam leden naast hun paardengarderobe er ook gewoon nog heel leuk uit kunnen zien:-)