Een weekend vol wedstrijden met de Diva, dat was het plan. Eens kijken of we, wanneer we een aantal keren achter elkaar startten, weer een aantal dingen onder de knie konden krijgen. Daarnaast was ik benieuwd hoe zij zich lichamelijk zou houden bij drie dagen van redelijke inspanning, want thuis train ik nooit zwaar meerdere dagen achter elkaar.
Vrijdag had ik ons ingeschreven voor De Mortel, we mochten al vroeg aan de start verschijnen. Helaas hadden we pech met vervoer, of in ieder geval met de verlichting van ons vervoer. We konden niet op deze manier de weg op, ik kon niet later starten, dus ik had net de moed opgegeven toen we op de valreep gered werden door een stalgenoot.
We moesten al onderweg zijn, dus snel baby Jesse ingepakt, spullen mee, in de auto, paard uit stal, deken af, zweetdekens om, in de kappen, in de trailer en hup de weg op, bijna een uur later dan gepland.
God zij dank geen enkele file tegengekomen onderweg en zo dan vijfentwintig minuten voor tijd op locatie, Erik aanmelden, ik de Diva opzadelen, baby Jesse nog in de auto. Kortom, ik heb maar heel kort los kunnen rijden en ik vind het dan oneerlijk om veel van een paard te vragen, dus lekker wat los gegaloppeerd en daarna heel eventjes wat opgepakt in draf. Diva gedroeg zich voorbeeldig, alleen hierom was ik al trots op haar.
Tijdens de eerste proef hebben we eruit kunnen halen wat er op dat moment in zat, meer dan dat kon ik niet verwachten. Ze liep direct de ring rond, langs terras, hekjes, juryhokjes en plantenbakken. Buiten balans verlies in onze eerste pirouette, waardoor ze omsprong, liep ze een foutloze proef, nog trotser:-)
Er zat veel tijd tussen de twee proeven, wat maakte dat ik er niet op kon blijven en haar dus weer terug op de wagen moest zetten. Dit was voor haar voor het eerst, dus ik was erg benieuwd hoe ze zou zijn wanneer ik haar voor de tweede keer zou rijden, dit keer op het gemakje wel eens waar. Mij gaf het de tijd om even op adem te komen van de stressvolle morgen, de volgende proef nog eens te lezen en de scores en het commentaar van de eerste proef. Het resultaat: 63,57% met als opmerkingen: sympathiek paard, meer gedragen, gesloten en bergop en van de ander meer souplesse en lengtebuiging. Al met al was ik hartstikke blij met deze score met zo’n slechte voorbereiding..
Het losrijden ging goed, ze ging gewoon weer fijn aan het werk, er was niets te merken dat dit de tweede keer was op dezelfde dag. Ik heb niet voluit gereden, dit om haar te sparen voor de volgende twee dagen. Ik had Erik gevraagd voor te lezen, dit was de eerste keer. Ik ging de ring binnen, er werd gebeld, geen Erik.. Paniek! Hij was even druk met baby Jesse, ik maar vast binnen komen in galop, X halt houden, groeten. Gelukkig, een dame ontfermde zich over Jesse en daar kwam Erik: “A-X binnenkomen in verzamelde galop, X halt houden en groeten!” Jaaahaaa, dat stuk hadden we al gehad.. Zo liep hij drie onderdelen voor, zo weer twee achter. Gelukkig had ik de proef nog gelezen van te voren en wist ik deze nagenoeg foutloos, op H-P in plaats van S-F van hand veranderen in uitgestrekte draf wat -2 opleverde, door te rijden. Het maakte echter wel dat ik alleen maar aan het nadenken was over wat het volgende onderdeel zou zijn. Voor deze proef had ik iets anders in gedachten, maar toch nog 62,64% met 20 punten juryverschil.
Ik mag zelf ook plaats nemen om te jureren, dus ik snap heel goed dat er best snel een behoorlijk verschil in punten op kan treden wanneer je bijvoorbeeld overal een halve punt afwijkt en dat het kan schelen vanaf welke plek je alles bekijkt. Wat ik me wel afvraag is wat de ene jury gezien heeft waardoor zij het niet winstwaardig vond en de andere jury het 2 winstpunten waard vond.
Maar goed, duidelijke doelen voor de volgende dag in Ammerzoden, relaxed losrijden, meer gedragen en lengtebuiging naar links beter afwerken.
Relaxed losrijden, check! Meer gedragen check! Lengtebuiging links, check!
De eerste proef begon redelijk, maar al in het zigzag-appuyement, het derde onderdeel, ging de handrem erop en ik moest alle zeilen bijzetten om het draf stuk door te komen. Ik was dan ook blij dat ik mocht stappen en daarna galopperen, dat gaat me makkelijker af. Ik had een half uur tot mijn tweede proef, lekker lang gestapt tuss
endoor en opgepakt toen degene voor mij de ring in ging. Even goed vlug gemaakt en aangezien het eerder is voorgekomen, mezelf als doel gesteld om ervoor te zorgen dat ik haar voor me uit zou houden, hoe dan ook!
Ik wist de proef uit mijn hoofd, toch wilde Erik voorlezen en hoe? Overal perfect op tijd, in een dag een volleerd voorlezer!
Het lukte me om Diva voor me te houden, dus mijn missie was geslaagd, hierdoor werd het wel wat slordig hier en daar, maar dit vond ik minder belangrijk. Beter afwerken kan ik goed, dus dat nemen we de dag erna er weer bij.
Na Diva lekker uitgebreid uitgereden en naverzorgd te hebben, de kantine in. Daar werd ik verwelkomd door de goedgemutste heer van de jury. “Waarom zit je nou zo te jagen? Dat gaat ten koste van alles!”
En ja hoor, hij heeft helemaal gelijk! Ik ben er weer ingestonken. Ik heb het gevoel dat het niet actief genoeg gaat en ik ga zitten jagen.. Het is niet dat dit de eerste keer is dat ik hier in trap, wel eens waar met een ander paard van me, Equinova’s Bruce O, maar exact hetzelfde verhaal. Weer een leermoment…
Eindresultaat: twee keer derde met 61,21% en 62,07% en weer mooie doelstellingen voor de laatste dag, alles bij elkaar voegen wat ik dit weekend geleerd heb.
De zondag, de dag waar voor nu alles bij elkaar zou komen van dit weekend, waar we voor minimaal 65% gingen. Dit keer in Maasdijk, maar 1 proef, dus alles of niets, rijden met het mes tussen de tanden!
Hier bleken ze toch iets leuks verzonnen te hebben… De hele wedstrijdring in winterse taferelen, het zag er prachtig uit!! De gehele bakrand was bekleed met wit plastic, hier overheen hingen donkerblauwe draperieën. Op de korte zijde boven de bakrand hing een prachtig doek met een winterse tekening, boven de lange zijde hingen platen van plastic die meedansten in de wind, boven de E-B lijn hingen dezelfde donkerblauwe draperieën en op de korte zijde bij de jury was een heel winterwonderland gesitueerd, met huisjes, takken, torentjes, popjes, lichtjes, sneeuw en nog veel meer.
Wat was ik blij dat ik na de pauze mocht, de pauze waarin we ring mochten verkennen. Diva kwam binnen, schoot vooruit en stond vervolgens aan de grond genageld, ze ging niet meer voor of achteruit. Het heeft echt een hele poos geduurd voor ik haar over de hoefslag gestuurd kreeg en precies op dat moment komt er iemand voorbij gegaloppeerd en dat paard gooit wat zand op tegen het witte plastic op de bakrand, daar lag ik bijna! Bijna iedere ruiter leek moeite te hebben met de entourage. Wij hadden thuis toch druk geoefend de afgelopen weken, maar zo bont hadden we het ook weer niet gemaakt.
Inmiddels had ik mijn doelen bijgesteld voor vandaag: zonder al te grote storingen de proef door komen. Dit was bijna gelukt, tot ik vanuit uitgestrekte stap terug ging naar verzamelde stap, bij de deur en hierachter een trekker met de bijbehorende geluiden aan het werk was. Dit alles bij elkaar werd te
veel, Diva ging achteruit en wilde niet meer vooruit. In mijn hoofd begon ik gelijk te tellen om te voorkomen dat ik uitgebeld zou worden. Op een gegeven moment dacht ik nu moeten we vooruit, maakt niet uit welke kant op en gelukkig daar ging ze weer! De rest hebben we weer redelijk af kunnen maken. Al met al hadden we drie puntjes te weinig voor winst, dankzij onder andere de 1 op onze lijst, oftewel 59,57%
Achteraf bleek dat we 7e waren geworden van de 28 deelnemers in zowel het ZZzwaar als de Inter I, we hadden dan zelfs prijs gehad! Hier hadden we natuurlijk niet op gerekend met geen winst, dus waren we de Diva lekker thuis gaan brengen, waar ze welverdiend met haar vriendjes in de paddock kon spelen.
Wanneer je de uitslagenlijst bekijkt, is het een waar slagveld gebleken. Slechts 1 ruiter leek in deze gecombineerde rubriek haar paard echt onder controle te hebben gehad, de nummers 2 tot en met 7 waren nog geen 2% van elkaar verwijderd, de overige starts daar gelaten.
Er is een mooie spreuk voor mij op deze dag van toepassing: “Soms win je, soms leer je.” En 1 ding is zeker, de Diva heeft iets geleerd deze zondag, namelijk dat ze zelfs in zo’n entourage niet opgegeten wordt en dat ik best te vertrouwen ben. Ik heb geleerd dat je iedere keer weer je doelen moet kunnen bijstellen en blij moet zijn met de resultaten die je op dat moment boekt, omdat deze weer bij zullen dragen aan het grotere geheel.
Nicky Star
YMLPUF
Uitschrijven / Gegevens wijzigen
YMLPUFE