Nee. Dat is steevast mijn antwoord op de vraag die ik altijd gesteld krijg tijdens een intake. Nee, ik heb er geen last van wanneer ik een ander op mijn paarden laat rijden.
Maar waarom zou ik mijn paard dat op hoog niveau loopt uitlenen aan iemand die nog niet zo goed kan rijden? Het antwoord op die vraag is eigenlijk heel simpel, omdat ik die ervaring altijd erg gemist heb in mijn ontwikkeling. Hoe voelt een goed gesprongen wissel, of een paard dat gemakkelijk op 2 teugels en naar de hand toe gereden is, of hoe voelt passage? Allemaal vraagstukken waar ik het antwoord niet op wist en dat is best lastig wanneer je een paard iets moet leren waarvan je zelf niet eens weet hoe het voelt.
In mijn vorige stuk schreef ik al over Hannah; groen op groen = niet ideaal. In dat geval ging het meer over het allereerste beginnetje waarbij je beide alles nog moet leren. Maar ook wanneer je hierin al weer wat verder bent, blijft hetzelfde principe natuurlijk van kracht.
Verbluffend resultaat na uitlenen paard
Ik heb om die reden nooit moeilijk gedaan bij het uitlenen van mijn paarden als het om mijn leerlingen ging. Wanneer de situatie hierom vroeg liet ik hen op mijn paarden eens ervaren. Het resultaat dat ik hiermee boekte was altijd verbluffend. Het grote voordeel was dat de paarden van mijn leerlingen hier ook nog eens erg bij gebaad waren omdat het een hoop geklungel scheelde! Want wanneer je eenmaal weet wat je moet voelen, kun je -ook bij een ‘groen’ paard- veel sneller tot dit gevoel komen.
Ik weet nog zo goed dat ik gewoon niet kon voelen of de wissel met Wendel in 1x gesprongen was of in 2en, dat ik er helemaal horendol van werd. Dit ging dan ook gepaard met een heleboel frustratie, beiderzijds. Tot het moment kwam, dat ik het kon voelen en toen verdween het probleem als sneeuw voor de zon en ook nog eens bij ieder paard, ik wist het, ik kon het.
Van die manier heb ik ook heel erg veel geleerd, laat ik dat voorop stellen. Maar ik denk dat het zeker voor mijn paard een stuk fijner en minder frustrerend had geweest wanneer ik had geweten wat ik aan het doen was…
Daarom blijf ik dus mijn paarden uitlenen.
Tenminste, wel onder strikte voorwaarden hoor. Als ik voor iedere vraag of mijn paarden verplaatst mogen worden naar een andere hele fijne locatie, 10€ kreeg, dan was de veestapel inmiddels nog verder uitgebreid met nog een geweldige Schoolmaster. Maar dat doen we dus niet. De paarden blijven altijd bij mij op stal, geen uitzonderingen.
Wanneer ik een paard zal uitlenen, is dit in eerste instantie altijd tijdens een les. We zadelen dan samen op, zodat ik ook zeker weet dat het door Kerry Sharp, speciaal voor dat paard aangemeten WOWzadel, helemaal goed ligt. Tijdens het rijden sta er dan ook met mijn neus bovenop en ik zorg er dan ook voor dat de paarden happy en gezond blijven.
De paarden blijven te allen tijde leidend, waar de ruiter klaar voor is, kunnen de paarden laten ervaren.
Al onze trajecten starten dus met zo’n intake, of dit nu een losse les om iets specifieks te ervaren is, een les- of een lease-traject betreft. We zadelen dan dus gezamenlijk, bespreken de voorgeschiedenis en wensen en rijden een les. Tijdens dit intake krijg ik dus altijd dezelfde vraag eigenlijk: “Heb je hier nu geen last van?”
Een paard weet binnen een fractie van een seconde met wie het te maken heeft. Wanneer het vandaag niet zo scherp hoeft te zijn, weet het morgen wanneer ik opstap echt wel dat het dan wel moet gebeuren. Ik hoor wel eens mensen zeggen: “Die mag echt niet op mijn paard, dan is ie verziekt”, of “Als Pietje een dag heeft gereden, kan ik er niets meer mee” Ik vind dat altijd zo’n bullshit, ik heb daar nooit last van.
Wanneer ik hier toch last van zou krijgen ooit, vind ik dat ik alleen mijzelf dit kan verwijten. Ik was namelijk de instructeur die er naast stond en die het tot een goed resultaat had moeten brengen.
Door wisseling van de wacht zijn er weer mogelijkheden in het volgen van lessen op onze Schoolmasters en zelfs lease, voor meer informatie kun je altijd contact opnemen.